Venezuela
Door: Mark
05 December 2005 | Venezuela, Ciudad Bolívar
Hallo vrienden. We hebben een tijdje niks van ons laten horen, aangezien we druk bezig waren met onze reisperikelen. Inmiddels zijn we veilig aangekomen in het land van bestemming; venezuela. Het was desalniettemin een groots avontuur om over het vaste land hier te komen.
Onze laatste dag was het onafhankelijkheidsfeest. Op deze dag hebben we samen gefeest met onze gezellige Surinaamse vrienden waaronder de twee bakabana´s van stanvastelaan, de sopropo´s van de kwallisteeg, onze buurvrouwen van de verlengde keizer en natuurlijk jan peter en de president van Suriname. Onze vier geliefde verpleegkundigen hebben we helaas gemist, maar dat wordt nog wel klaverjassen in Nederland. We zullen iedereen missen hier in venezuela.
De reis
De dag na het onafhankelijkheidsfeest zijn we al vroeg vertrokken naar Nickerie, de grensplaats met Brits Guyana. Toen we daar aankwamen, bleek de grote veerboot, die slechts eenmaal per dag gaat, al te zijn vertrokken. Echter, enkele Surinaamse hosselaars wisten wel een sluiproute om er te geraken; aan de overkant zouden we dan bij de douane onze papieren kunnen laten stempelen. Dit bleek niet het geval. Na ergens vanaf een afgelegen rots een klein bootje gepakt te hebben naar de overkant, kwamen we aldaar aan in een soort van achtertuin. Hier moesten we nog een steegje door en daar waren we dan; Brits Guyana. Toen bleek dat we min of meer belazerd waren, omdat de grenspolitie dicht was. Bovendien hadden we natuurlijk ook een exit•stamp nodig bij het verlaten van Suriname. Na veel heisa over onze illegaliteit en gevaren van opsluiting besloten we om rap een illegaal bootje terug te nemen naar Suriname, alwaar we op diezelfde rots weer legaal aankwamen. In Nickerie hebben we 14 uur geslapen om
ons slaapgebrek van het feest te compenseren.
De volgende ochtend probeerden we opnieuw de grensrivier over te gaan, maar ditmaal legaal. En dit lukte ! We waren erg verrukt met onze mooie stempeltjes in de paspoorten. Vanaf de grens zijn we met een volgestampt busje naar Nieuw Amsterdam gegaan, hier moesten we een rivier over. Op die boot ontmoetten we een Nederlander en een Belg van de Europese commissie van wie we een lift kregen naar de hoofdstad, Georgetown. Op het busstation vroegen we naar een bus naar Brazilie. Na enig overleg bleek dat we bij een klein Braziliaans hotelletje moesten zijn. Hier zaten allerlei crimineel ogende Brazilianen bier te drinken naast een busje, dat inderdaad naar de gerns zou gaan, Lethem. We hebben ongeveer 6 uur moeten wachten in Georgetown voordat we vertrokken. Het was inmiddels acht uur ´s avonds en de buschauffeur had zich lekker ingedronken voor de rit. Het was een aparte rit; midden in de nacht door de jungle van Guyana. Het busje reed flink door over de slechts door zichzelf beschenen zandweg. Natuurlijk kregen we nog een lekke band en begaf de motor het op een gegeven moment. Rond een uurtje of half vier ´s nachts stopte het busje bij een hangmathut in het oerwoud en bleek de chauffeur plotseling de te gaan slapen. We spraken af wakker te blijven omdat we achter ons allerlei zaklampen in het bos zagen. Vijf minuten later lagen we allebei te slapen ... Toen de schemering aantrad, kroop de chauffeur weer achter het stuur. Toen zagen we pas dat we bij een rivier beland waren en moesten wachten op de veerboot, die pas ´s ochtends vertrekt.
Vanaf de andere kant reden we nog vele uren verder, door de jungle, over de met vogels gevulde savanne totdat we Lethem bereikten. Stempelen hier, met een bootje de rivier over samen met onze Braziliaanse busgenoten. Vanaf de andere kant ging het snel, hele goede wegen naar Boa Vista en vanuit daar naar Santa Elena. We waren erg content dat we uiteindelijk goedgestempeld twee dagen na vertrek uit Suriname in Venezuela beland waren.
Venezuela:
Meteen in Santa Elena, het eerste stadje wat we in Venezuela zagen, was het al duidelijk dat we in Latijns-Amerika zaten: gekleurde huisjes, mooie patio´s, centrale plaza`s en overheerlijke verse sappen. Dat konden we goed gebruiken na drie maanden kousenband op de roti als enige bron van vitamines. Vanaf Santa Elena wilden we een trektocht maken naar Roraima, een 2700 meter hoge tafelberg.
De volgende ochtend informeerden we over de mogelijkheden bij een touroperator. We hadden het geluk dat we een half uurtje later meekonden met een vijfdaagse ipv zesdaagse tour (zo bespaarden we weer 1 dag). Snel onze geleende backpack ingepakt, matje en slaapzak achteropgebonden en de jeep in. Vanaf de jeep was het landschap al erg mooi; overal groene heuveltjes afgewisseld met palmpartijen. Verder stonden er her en der kleine stukjes tropsich regenwoud langs de vele riviertjes. Op deze plek zijn ook de opnames gemaakt van The Lost World (Jurassic Park). De schrijver van het boek The Lost World, Sir Arthur Conan Doyle, heeft zijn inspiratie opgedaan toen hij de tafelberg beklom.
Na een paar uur met de jeep gereden te hebben kwamen we aan bij het vertrekpunt, vanuit waar het twee dagen klimmen was om de top te bereiken. Onze groep bestond uit vijf Spanjaarden, een Francaise en naast ons nog twee andere Nederlanders. Verder hadden we natuurlijk een gids en diverse dragers, die proviand en tenten de berg opdroegen. Deze laasten gingen als berggeiten tekeer en waren binnen mum van tijd boven.
De eerste dag kwamen we na 5 uur wandelen, heuvel op heuvel af, aan bij de eerste post, gelegen aan de rivier. Nadat we gegeten hadden en de nacht al vroeg zij intrede had gedaan, besloot iedereen vroeg te gaan slapen. Nou ja slapen was er niet echt bij op die harde matjes. De tweede dag vertrokken we erg vroeg na een stevig ontbijtje. We liepen al snel de prestigieuze Spanjaarden voorbij en bereikten als eerste het basiskamp. Hier zouden we gaan lunchen met de groep, maar aangezien we al zo´n voorsprong opgebouwd hadden, besloten we om door te lopen. Het tweede stuk, vanaf de basis naar de top, was erg slopend. Toch konden we zeker nog wel genieten van de mooie natuur, aan de voet van de berg bevindt zich veel tropisch regenwoud waar we doorheen moesten. Daarna was het vooral een hele klimpartij over rotsblokken, door riviertjes en onder watervallen door. Gevangen door de ijle lucht, de vermoeidheid en de koude kwamen we aan het eind van ons Latijn aan op de top. Niet snel daarna kwamen onze dragers op de top (zij waren echt uren na ons vertrokken …). Drie uur later kwam de rest van de groep gesloopt de berg op. Onze tenten werden opgezet onder een rotsplateau midden in de modder en naast een waterval, niet ideaal, maar wel avontuurlijk. We aten kip op de stoelen van rots en vielen daarna weer als een blok niet in slaap op de bedden van rots. De volgende dag bleek eenieder onder de rode jeukende uitslag te zitten. De oorzaak : met vlooien doordrenkte slaapzakken. Helaas hadden we geen andere keus in de ijzige nachten om toch tussen onze huisdiertjes in te kruipen.
De derde dag bestond op een rondwandeling op de top. Het landschap hier was erg apart, overal merkwaardige rotspartijen (allerlei vormen zoals de schildpad en de olifant) afgewisseld met kleine stroompjes en watervalletjes. Reisgidsen beschrijven het als maanlandschap maar dat vergelijksmateriaal kunnen we tot op heden niet controleren. Verder was er een spaarzame vegetatie, sommige uniek voor de top. Via uitzichtpunten en de hoogste top (2800m) liepen we door de natuurlijke koudwater jacuzzi´s en de kristalvallei weer terug naar onze grot. De twee dagen daarna waren erg zwaar, alleen maar afdalen op de door regen doordrenkte wegen en rotsen met evenzo natte schoenen. Na vijf dagen kwamen we weer in de bewoonde wereld, heerlijk om weer te genieten van een lekkere cola ipv regenwater. Al met al was het een zware tocht, maar zeker de moeite waard. De natuur was echt indrukwekkend, zulke plotseling uitstekende rotspartijen van 2700meter boven het groene heuvellandschap.
Na deze hiking zijn we diezelfde nacht nog met de nachtbus naar Ciudad Bolivar gegaan, alwaar we ons nu bevinden. Het is een mooi koloniaal stadje langs de Orinoco-rivier. Vandaag gaan we het bezichtigen en vanavond begeven we ons wederom per nachtbus naar de voet van de Andes. We hopen daar een aardige hoogte te kunnen bereiken met ´s werelds langste kabelbaan ...
Tot zover, veel liefs vanuit Venezuela en tot snel
Onze laatste dag was het onafhankelijkheidsfeest. Op deze dag hebben we samen gefeest met onze gezellige Surinaamse vrienden waaronder de twee bakabana´s van stanvastelaan, de sopropo´s van de kwallisteeg, onze buurvrouwen van de verlengde keizer en natuurlijk jan peter en de president van Suriname. Onze vier geliefde verpleegkundigen hebben we helaas gemist, maar dat wordt nog wel klaverjassen in Nederland. We zullen iedereen missen hier in venezuela.
De reis
De dag na het onafhankelijkheidsfeest zijn we al vroeg vertrokken naar Nickerie, de grensplaats met Brits Guyana. Toen we daar aankwamen, bleek de grote veerboot, die slechts eenmaal per dag gaat, al te zijn vertrokken. Echter, enkele Surinaamse hosselaars wisten wel een sluiproute om er te geraken; aan de overkant zouden we dan bij de douane onze papieren kunnen laten stempelen. Dit bleek niet het geval. Na ergens vanaf een afgelegen rots een klein bootje gepakt te hebben naar de overkant, kwamen we aldaar aan in een soort van achtertuin. Hier moesten we nog een steegje door en daar waren we dan; Brits Guyana. Toen bleek dat we min of meer belazerd waren, omdat de grenspolitie dicht was. Bovendien hadden we natuurlijk ook een exit•stamp nodig bij het verlaten van Suriname. Na veel heisa over onze illegaliteit en gevaren van opsluiting besloten we om rap een illegaal bootje terug te nemen naar Suriname, alwaar we op diezelfde rots weer legaal aankwamen. In Nickerie hebben we 14 uur geslapen om
ons slaapgebrek van het feest te compenseren.
De volgende ochtend probeerden we opnieuw de grensrivier over te gaan, maar ditmaal legaal. En dit lukte ! We waren erg verrukt met onze mooie stempeltjes in de paspoorten. Vanaf de grens zijn we met een volgestampt busje naar Nieuw Amsterdam gegaan, hier moesten we een rivier over. Op die boot ontmoetten we een Nederlander en een Belg van de Europese commissie van wie we een lift kregen naar de hoofdstad, Georgetown. Op het busstation vroegen we naar een bus naar Brazilie. Na enig overleg bleek dat we bij een klein Braziliaans hotelletje moesten zijn. Hier zaten allerlei crimineel ogende Brazilianen bier te drinken naast een busje, dat inderdaad naar de gerns zou gaan, Lethem. We hebben ongeveer 6 uur moeten wachten in Georgetown voordat we vertrokken. Het was inmiddels acht uur ´s avonds en de buschauffeur had zich lekker ingedronken voor de rit. Het was een aparte rit; midden in de nacht door de jungle van Guyana. Het busje reed flink door over de slechts door zichzelf beschenen zandweg. Natuurlijk kregen we nog een lekke band en begaf de motor het op een gegeven moment. Rond een uurtje of half vier ´s nachts stopte het busje bij een hangmathut in het oerwoud en bleek de chauffeur plotseling de te gaan slapen. We spraken af wakker te blijven omdat we achter ons allerlei zaklampen in het bos zagen. Vijf minuten later lagen we allebei te slapen ... Toen de schemering aantrad, kroop de chauffeur weer achter het stuur. Toen zagen we pas dat we bij een rivier beland waren en moesten wachten op de veerboot, die pas ´s ochtends vertrekt.
Vanaf de andere kant reden we nog vele uren verder, door de jungle, over de met vogels gevulde savanne totdat we Lethem bereikten. Stempelen hier, met een bootje de rivier over samen met onze Braziliaanse busgenoten. Vanaf de andere kant ging het snel, hele goede wegen naar Boa Vista en vanuit daar naar Santa Elena. We waren erg content dat we uiteindelijk goedgestempeld twee dagen na vertrek uit Suriname in Venezuela beland waren.
Venezuela:
Meteen in Santa Elena, het eerste stadje wat we in Venezuela zagen, was het al duidelijk dat we in Latijns-Amerika zaten: gekleurde huisjes, mooie patio´s, centrale plaza`s en overheerlijke verse sappen. Dat konden we goed gebruiken na drie maanden kousenband op de roti als enige bron van vitamines. Vanaf Santa Elena wilden we een trektocht maken naar Roraima, een 2700 meter hoge tafelberg.
De volgende ochtend informeerden we over de mogelijkheden bij een touroperator. We hadden het geluk dat we een half uurtje later meekonden met een vijfdaagse ipv zesdaagse tour (zo bespaarden we weer 1 dag). Snel onze geleende backpack ingepakt, matje en slaapzak achteropgebonden en de jeep in. Vanaf de jeep was het landschap al erg mooi; overal groene heuveltjes afgewisseld met palmpartijen. Verder stonden er her en der kleine stukjes tropsich regenwoud langs de vele riviertjes. Op deze plek zijn ook de opnames gemaakt van The Lost World (Jurassic Park). De schrijver van het boek The Lost World, Sir Arthur Conan Doyle, heeft zijn inspiratie opgedaan toen hij de tafelberg beklom.
Na een paar uur met de jeep gereden te hebben kwamen we aan bij het vertrekpunt, vanuit waar het twee dagen klimmen was om de top te bereiken. Onze groep bestond uit vijf Spanjaarden, een Francaise en naast ons nog twee andere Nederlanders. Verder hadden we natuurlijk een gids en diverse dragers, die proviand en tenten de berg opdroegen. Deze laasten gingen als berggeiten tekeer en waren binnen mum van tijd boven.
De eerste dag kwamen we na 5 uur wandelen, heuvel op heuvel af, aan bij de eerste post, gelegen aan de rivier. Nadat we gegeten hadden en de nacht al vroeg zij intrede had gedaan, besloot iedereen vroeg te gaan slapen. Nou ja slapen was er niet echt bij op die harde matjes. De tweede dag vertrokken we erg vroeg na een stevig ontbijtje. We liepen al snel de prestigieuze Spanjaarden voorbij en bereikten als eerste het basiskamp. Hier zouden we gaan lunchen met de groep, maar aangezien we al zo´n voorsprong opgebouwd hadden, besloten we om door te lopen. Het tweede stuk, vanaf de basis naar de top, was erg slopend. Toch konden we zeker nog wel genieten van de mooie natuur, aan de voet van de berg bevindt zich veel tropisch regenwoud waar we doorheen moesten. Daarna was het vooral een hele klimpartij over rotsblokken, door riviertjes en onder watervallen door. Gevangen door de ijle lucht, de vermoeidheid en de koude kwamen we aan het eind van ons Latijn aan op de top. Niet snel daarna kwamen onze dragers op de top (zij waren echt uren na ons vertrokken …). Drie uur later kwam de rest van de groep gesloopt de berg op. Onze tenten werden opgezet onder een rotsplateau midden in de modder en naast een waterval, niet ideaal, maar wel avontuurlijk. We aten kip op de stoelen van rots en vielen daarna weer als een blok niet in slaap op de bedden van rots. De volgende dag bleek eenieder onder de rode jeukende uitslag te zitten. De oorzaak : met vlooien doordrenkte slaapzakken. Helaas hadden we geen andere keus in de ijzige nachten om toch tussen onze huisdiertjes in te kruipen.
De derde dag bestond op een rondwandeling op de top. Het landschap hier was erg apart, overal merkwaardige rotspartijen (allerlei vormen zoals de schildpad en de olifant) afgewisseld met kleine stroompjes en watervalletjes. Reisgidsen beschrijven het als maanlandschap maar dat vergelijksmateriaal kunnen we tot op heden niet controleren. Verder was er een spaarzame vegetatie, sommige uniek voor de top. Via uitzichtpunten en de hoogste top (2800m) liepen we door de natuurlijke koudwater jacuzzi´s en de kristalvallei weer terug naar onze grot. De twee dagen daarna waren erg zwaar, alleen maar afdalen op de door regen doordrenkte wegen en rotsen met evenzo natte schoenen. Na vijf dagen kwamen we weer in de bewoonde wereld, heerlijk om weer te genieten van een lekkere cola ipv regenwater. Al met al was het een zware tocht, maar zeker de moeite waard. De natuur was echt indrukwekkend, zulke plotseling uitstekende rotspartijen van 2700meter boven het groene heuvellandschap.
Na deze hiking zijn we diezelfde nacht nog met de nachtbus naar Ciudad Bolivar gegaan, alwaar we ons nu bevinden. Het is een mooi koloniaal stadje langs de Orinoco-rivier. Vandaag gaan we het bezichtigen en vanavond begeven we ons wederom per nachtbus naar de voet van de Andes. We hopen daar een aardige hoogte te kunnen bereiken met ´s werelds langste kabelbaan ...
Tot zover, veel liefs vanuit Venezuela en tot snel
-
05 December 2005 - 16:25
Thijs:
Ha die avonturiers,
Wat gaat de tijd snel, nog even en dan kunnen jullie weer genieten van de prachtige skyline van de waalkade. Mis jullie wel na zo'n lange tijd en verheug me er dan ook op om samen weer lekker door te zakken in de kroeg. Hier gaat het allemaal z'n gangetje. ben deze week vrij van werk en ga morgen samen met sandra kerstshoppen in keulen. volgende week 12 dec. start ik met mijn nieuwe baan en dan word het weer lekker druk.
veel plezier en ik verheug me op jullie terugkomst.
groet van thijs en san -
05 December 2005 - 16:53
Ronaldo:
Heee stelletje bakra's.
Erg cool dat jullie rotti-culttur zijn ontvlucht...en als ik de verhalen en foto's zo zie, had ik best mee gewild ;-). Hier veder alles goed. vanavond krijg ik bezoek van een of andere oude seniele man die een mijter zou dragen....
Wanneer zijn jullie terug in NL eigenlijk? Want dan is het toellie-tijd!!
Hee kerels...nog veel plezier!!
Groeten
Ronaldinho de Suza Faria el bombini di formagio!! -
06 December 2005 - 10:07
Marijn:
Jemig wat een avontuur. Dat jullie niet overvallen zijn en van al jullie zooi beroofd door een aantal grijpgrage inboorlingen. Wel superstoer verhaal, klinkt allemaal supermooi. Moet ook eens die kant op hoor ik. Geniet nog van jullie tijd daar en tot laterz. -
06 December 2005 - 17:39
Sopropo's:
Ha Johan en Pierewiet, leuk mailtje op mijn site! Hier komen de email adressen van ons, mailen jullie dan weer de jullieje? thanx liefs ons
ekmeg@hotmail.com en ditiskim@hotmail.com tot snel! xxx -
06 December 2005 - 20:18
Marianne & Hans:
Hallo Vakantiemannen,
Het is weer prachtig wat jullie allemaal mogen beleven en er dan zonder kleerscheuren vanaf komen.
Overigens leuke slippers Mark,ik heb me een ongeluk gezocht.
Blijven jullie op de voet(van de Andes) volgen.
Heel veel groeten en liefs van de plaatbewoners. -
08 December 2005 - 11:28
Mad:
hej bob en mark!
nog twee weekjes he!! dus ik zou nog maar ff volop genieten! (maar volgens mij doen jullie dat ook).
Tot snel
groeten
madeleine -
08 December 2005 - 15:40
Suus:
Ha, die zwervers!!
Geweldig weer wat een avontuur, zeg. Dat is wel
wat anders dan Sinterklaas vieren op 5 December!Wat eng in dat donkere bos in
een tentje, brrr!!En alles
loopt gelukkig goed af, zo
te horen best risicovol wat jullie aan het doen zijn.Wees maar heel voor-
zichtig. Ik denk dat jullie wel heel vaak wakker zouden willen blij-
ven om het gevaar voor te zijn.....maar helaas zullen jullie door slaap en vermoeidheid overmand worden!!Dus, het gevaar uit de weg gaan, heel verstandig!! Wat een prachtige natuur! Hele mooie foto's en wat een
hoogte.(?)Veel vochtigheid daarzo? Nog heel veel plezier en tot heel gauw.
Liefs, Suus en fam. -
09 December 2005 - 17:48
Ilze:
hi bobie,
Jeetje nog maar twee weekjes en dan zijn jullie alweer thuis.... het is echt snel gegaan!!! ik ben blij als je weer thuis bent en ik je weer eventjes kan knuffelen... hihihi!! heel veel plezier nog en geniet ervan !! Laat je ons ook nog eventjes meegenieten, met al, jullie leuke verhalen!
dikke kus ilze -
09 December 2005 - 17:55
Zuster Marieke:
Hey Dokters!!
Zo he, wat een gave avonturen maken jullie mee zeg! Ik ben echt super jaloers! Ik zit hier weer in Nederland in de kou, maar ja daar wen je ook wel weer snel aan hoor. Echt heel erg leuk om te lezen wat jullie meemaken nog in de laatste weekjes. Maak er maar nog wat moois van en we zien elkaar in Nederland met dat potje klaverjassen. Daar hou ik jullie aan hoor. Gezellig weer even een potje jullie inmaken met Natte Nel!!!!
Nou tot snel en veel plezier nog even.
Dikke kus van Zuster Marieke -
11 December 2005 - 20:12
Anne-Marij:
Nou boys, nu begint het echt op te schieten. We tellen de dagen hier af..Jullie niet zeker, hihi! Wel ontzettend mooie foto's van Venezuela zeg! En wat een avonturen weer, super gewoon!
Hier op de willemsweg is alles rustig (zo af en toe een regenbuitje..), verder niks bijzonders! Valt ook weinig te beleven als ik het zo met jullie verhalen vergelijk!
Ben overigens wel naar Harry P. geweest; geweldige film!
Tot snel..nog maar 12 dagen!!! Veel liefs van mij! xxxxxxx -
20 December 2005 - 08:50
Hans En Marianne:
Hoi Mark
Het is aftellen voor jullie en voor ons.
We verheugen ons op je thuiskomst.
Geniet er nog even van
liefs van ons -
20 December 2005 - 18:38
SUUS:
HALLO, BIJNA THUIS MENSJES!
HOU HET NOG EVEN GOED,AFGESPROKEN?
OOK MET HET AFSCHEIDSFEEST,VEEL PLEZIER NOG.
HELE GOEDE REIS EN FIJNE
THUISKOMST! NEMEN JULLIE
WAT ZON EN WARMTE MEE?
DAG BOB EN MARK, TOT GAUW
IN HET KOUDE THUISLAND.
ROB, SUUS, SABINE, ROBBIN.
HEEL VEEL LIEFS VANUIT HET
PLATTELAND. -
20 December 2005 - 18:38
SUUS:
HALLO, BIJNA THUIS MENSJES!
HOU HET NOG EVEN GOED,AFGESPROKEN?
OOK MET HET AFSCHEIDSFEEST,VEEL PLEZIER NOG.
HELE GOEDE REIS EN FIJNE
THUISKOMST! NEMEN JULLIE
WAT ZON EN WARMTE MEE?
DAG BOB EN MARK, TOT GAUW
IN HET KOUDE THUISLAND.
ROB, SUUS, SABINE, ROBBIN.
HEEL VEEL LIEFS VANUIT HET
PLATTELAND. -
22 December 2005 - 12:26
Marlous:
heey Mark!
Nog ffkens en dan ben je weer thuis! Ik tel ook af samen met de Hennie-s. nog 1 laatste groeten met handen en voeten ook aan (s) Bob. toedels, je zus -
22 December 2005 - 17:44
Peterbana:
Hey luitjes!
Zo, nog een dag en dan naar het koude Holland.
Bert en ik zijn al druk bezig met het afsteken van vuurwerk (en de daarbij horende confrontaties...). Hier is het nog steeds warm alleen heb ik al een tijdje geen bakabana meer gezien!
Bert en ik speelden ook nog ff voor Sint en Piet. Tja....niet alle kinderen namen ons serieus.
Peter alias Ernie alias Bakabana alias Boslandcreool -
28 December 2005 - 20:17
Bart:
Hé heren van 't goede leven!
Hoe staat 't leven? Terug in la Holanda? Wat een superfoto's trouwens allemaal, ziet er echt geweldig uit wat jullie gedaan hebben!
Hier is alles super relaxt. We zijn nu zo goed als gestopt bij de stichting en zijn mega lui... Oud en nieuw wordt wel een belevenis hier hoor! Lijkt nu al echt oorlog. Volgende week naar Brownsberg en dan komt ons avontuur ook ten einde.
Succes met de acclimatisatie!
Greetz!
Bart
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
